تجارت بین ‌الملل

تجارت، خرید و فروش کالا و خدمات است. محصولاتی که مبادله می‌شوند، اقلامی مانند مواد غذایی، دستگاه‌هایی برای کار با آنها یا پوشاک را شامل می‌شوند که مردم خود پرورش داده یا تولید می‌کنند. خدمات مواردی مانند کار در بانک، مراقبت از سالمندان یا آموزش دانش آموزان را شامل می‌شود که افراد برای دیگران انجام می‌دهند.

به چه علت تجارت می‌کنیم؟

تجارت به این دلیل بوجود می‌آید که مردم نیاز داشته یا می‌خواهند چیزهایی که ندارند را خریداری کنند. ما همچنین بر سر کارهایی که خود نمی‌توانیم انجام دهیم، معامله می‌کنیم. تجارت میان کشورها نیز به همین دلیل رخ می‌دهد. به عنوان مثال بعضی کشورها دارای منابع طبیعی مانند زغال سنگ، نفت یا چوب بوده که دیگر کشورها ممکن است بخواهند آنها را خریداری کنند. آنها سعی می‌کنند کالاها، محصولات یا خدمات مازاد خود را به کشورهای دیگر بفروشند و از این طریق پول به دست آورده و آنگاه بتوانند چیزهایی که خودشان نیاز دارند و نمی‌توانند به تنهایی تولید کنند را خریداری نمایند.
هم تولید کنندگان و هم مصرف کنندگان از این تجارت بین‌المللی سود می‌برند. تفاوت میان صادرات و واردات یک کشور را تراز تجاری گویند. چنانچه صادرات یک کشور بیشتر از واردات آن باشد آن را مازاد تجاری گویند و در صورتی که کشوری پولی بیشتر از آنچه از صادرات به دست می‌آورد را برای واردات خود بپردازد دچار کسری تجاری می‌شود. چنانچه کشورهایی بتوانند کالاهایی را تولید کنند که ارزانتر از سایرین باشند به این دلیل که در این امر تخصص دارند چرا نباید این اجازه به آنها داده شود. از یک سو آنها پول بیشتری را کسب کرده و از سوی دیگر مصرف کنندگان در سایر کشورها می‌توانند کالاهایی را خریداری کنند که ارزانتر است.
با وجود آنکه بسیاری از کشورها کالاهای متفاوت بسیاری برای صادرات عرضه می‌کنند اما کشورهایی وجود دارند که تنها به یک یا دو محصول جهت کسب درآمد متکی هستند. عربستان سعودی، کویت و سایر کشورهای خاورمیانه به صادرات نفت متکی هستند زیرا که این تنها کالایی است که می‌توانند به فروش برسانند. کشورهای فقیر در آفریقا عمدتاً به صادرات محصولات کشاورزی برای کسب درآمد وابسته هستند.
هر ساله کالا و خدماتی به ارزش 11 هزار میلیارد دلار (11000000000000 $ در سرتاسر جهان معامله می‌شود. بزرگترین کشورهای صادر کننده، ایالات متحده، فرانسه، آلمان، انگلستان، کانادا و ژاپن را تشکیل می‌دهند.
تفاوت میان صادرات و واردات یک کشور را تراز تجاری گویند. چنانچه صادرات یک کشور بیشتر از واردات آن باشد آن را مازاد تجاری گویند و در صورتی که کشوری پولی بیشتر از آنچه از صادرات به دست می‌آورد را برای واردات خود بپردازد دچار کسری تجاری می‌شود.

تجارت چگونه محدود می‌شود

در بعضی کشورها دولت کنترل تمام تجارت را در دست داشته و در کشورهای دیگر دولت به شرکتها و کمپانیها اجازه تجارت آزاد را می‌دهد. با این حال، تمامی دولتها به طریقی تجارت را تحت کنترل خود دارند.
گاهی دولتی شرکتها را از خرید یا فروش محصولات خطرناک یا غیر قانونی یا تسهیلات نظامی منع می‌کند. هنگامی که شرکتها گسترش یافته و بزرگتر شوند، اغلب بر سایرین غلبه کرده و حق انحصاری را از آن خود می‌سازند. دولتها قوانینی وضع می‌کنند تا از بیش از حد قوی و قدرتمند شدن شرکتها و در دست گرفتن کنترل بازار جلوگیری شود.
بسیاری از دولتها سعی می‌کنند با سخت ساختن واردات محصولات خارجی، به صنایع خود کمک کنند. آنها مالیاتهای وارداتی را برای کالاهای خارجی قرار می‌دهند تا محصولات وارداتی را گرانتر ساخته و محصولات خودشان را ارزانتر سازند. دولتی همچنین ممکن است تعداد محصولاتی که از کشور دیگری خریداری می‌کند را محدود سازد. به عنوان مثال کشورهای اروپایی ممکن است تعداد ماشین‌هایی که از ژاپن یا ایالات متحده وارد می‌شوند را محدود سازند. آنها با این کار می‌خواهند که مردم کشورشان ماشینهای اروپایی خریداری کنند. این استراتژی را سیستم حمایت از تولیدات داخلی می‌نامیم به این دلیل که دولت قصد دارد از شرکتها و صنایع خود حمایت نماید.

تاریخچه‌ی تجارت

تجارت به قدمت بشر می‌رسد. تمدن‌های اولیه بین ‌النهرین یا مصر در بین خود و دیگر مردمان تجارت می‌کردند. تجارت به تدریج از زمین و دریا توسعه یافت. از آنها جهت حمل و نقل ادویه، نمک، مواد معدنی و جواهرات در فواصل زیاد استفاده می‌شد.
در قرن پانزدهم اروپایی‌ها شروع به اکتشاف در دریا جهت یافتن مسیرهای جدید تجارت به آسیا کردند. پرتغالی‌ها سواحل آفریقا را اکتشاف نموده و اسپانیایی‌ها، انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها در امتداد اقیانوس اطلس سفر کرده و کشورهایی را در نیمکره غربی پیدا کردند.
در دهه 1700 انقلاب صنعتی در بریتانیای کبیر به وجود آمد. این کشور در طول دو قرن بعد، به قدرتمندترین کشور تجاری در جهان تبدیل شد. بریتانیا کالاهایی را به مستعمرات خود می‌فروخت و مواد خام را از آنها دریافت می‌کرد.
در طول این دوره، دولتها دخالت زیادی در تجارت آزاد نداشتند. در نتیجه آن بسیاری از مالکان بسیار ثروتمند شدند. آنها تمام پول و سرمایه را نزد خود نگه داشته و پول ناچیزی به کارگران پرداخت می‌کردند. در نیمه اول قرن بیستم جنگ جهانی اول و بحران اقتصادی بزرگ منجر به افت تجارت جهانی شد. بسیاری از دولتها برنامه‌های جدید جهت کمک به کارکنان شرکتهای خود معرفی کردند.
پس از جنگ جهانی دوم، کشورهای بزرگ جهان آزاد یا کشورهای غیر کمونیستی سعی در بهبود تجارت آزاد نمودند. برخی بلوک‌های تجاری ایجاد کردند که آزادانه به تجارت می‌پرداختند. بزرگترین آنها اتحادیه اروپا، نفتا یا معاهده تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA) و مرکوسور یا اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی را شامل می‌شود. حدود 150 کشور عضو سازمان تجارت جهانی هستند، سازمان تجارت جهانی نهادی است که قوانین تجارت جهانی را تنظیم می‌سازد.

منبع مقاله :
برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین